Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Ο δρόμος για την ευρω-δουλοπαροικία


 
 
Δανειστήκαμε Γερμανικά λεφτά για να αγοράζουμε Γερμανικά προϊόντα. Και επειδή οι Γερμανοί δεν καταναλώνουν το εμπορικό πλεόνασμά τους, αφήνουν τον Ντράγκι της ΕΚΤ να τυπώνει ευρώ για την περιφέρεια για να καταναλώνει η περιφέρεια, και αυτά τα τυπωμένα λεφτά εξακολουθούν να φουσκώνουν τις αξίες των πραγμάτων στην περιφέρεια.
 
Βέβαια, εμείς βλέπουμε την θεραπεία αυτών των βασικά πληθωριστικών πιέσεων που δεν είναι άλλη από την λιτότητα και την φανατική δίωξη στην ιδιοκτησία (αλλά μόνο την ιδιοκτησία που ΔΕΝ αφορά Γερμανικές εξαγωγές, ή την ιδιοκτησία που θέλουν να αγοράσουν οι Γερμανοί φτηνά, ανακυκλώνοντας οι ίδιοι τα πλεονάσματά τους, αλλά σε μη πληθωριστικές τιμές). "Σου τυπώνουμε για να μην καταρρεύσει το σύστημα και να συνεχίζουν οι εξαγωγές μας, αλλά θα καταρρεύσει το δικό σου σύστημα, αυτό δηλαδή που νομίζει ότι είναι ανεξάρτητο από το δικό μας, και θα είναι δικό μας σε καλή τιμή". 
 
Ή, στο πρωτότυπο, "McWilliams concludes, however, with a darker edge of the inevitable endgame of a "slow trudge" to federalization (and loss of sovereignty)".
 
Τα έχω ξαναγράψει, βέβαια, όλα αυτά, και, φοβάμαι ότι συνεχίζουμε ακάθεκτα, ανελεύθερα και επώδυνα στα σχέδια του 1943.
 
Και υπάρχουν τύποι που παριστάνουν ότι μιλάνε Ελληνικά και μάς λένε ότι κάνει και καλό... Πώς νομίζετε ότι πλησιάζει κάποιος την Καρέκλα ή το μικρόφωνο; Διαλεγμένοι ένας κι ένας... Για αυτό δεν κουνιέται φύλλο... Όλα ελέγχονται.  Κεντρικά. Κατ' εικόνα και ομοίωση Και μην μου αρχίσετε ότι η ελευθερία είναι υποκειμενική...

5 σχόλια:

spiral architect είπε...

... Πώς νομίζετε ότι πλησιάζει κάποιος την Καρέκλα ή το μικρόφωνο; Διαλεγμένοι ένας κι ένας...

Ελα ντε!

gstrbtr είπε...

Πολύ καλό βίνδεο.

Εγώ νομίζω ότι τα πράγματα έχουν κάπως έτσι:

-Δανειζόμασταν λεφτά απ΄όπου μπορούσαμε τον "καλό" καιρό, για να αγοράζουμε Γερμανικά, Γαλλικά, Κινέζικα κ.ο.κ. προϊόντα.
-Η "ανάπτυξη" που είχε η χώρα μας -με δανεικά-, μας έκανε να αισθανόμαστε μέλη του κλάμπ των επιτυχημένων. Hell yeah!
-Μόλις τα περιττώματα έσκασαν στον ανεμιστήρα και καταλάβαμε τι παίζει, συνέχισαν να μας δανείζουν (συγκεκριμένα η -Γερμανοκρατούμενη- Ευρώπη και όχι η Γερμανία , μην μπλέξουν και με χρωστούμενα απο κατοχές κτλ.) προκειμένου να σωθούν οι τράπεζες και αντίστοιχα να διατηρηθεί η "σταθερότητα" τους.Παράλληλα μπορούμε να συνεχίσουμε να αγοράζουμε Κινέζικα κυρίως προϊόντα, από αυτά "των 0.99€που κάνουν απόσβεση στη σακούλα". Αυτό όμως δε χαλάει κανέναν γιατί η Κίνα αγοράζει Γερμανικά, Γαλλικά κτλ. προιόντα.

Το θέμα, για όποιον δεν τρώει το αγγούρι, είναι να συνεχίσει να κινείται το σύστημα ώς είχε. Εμάς μάλλον θα μας ονομάσουν "παράπλευρη απώλεια" στο μέλλον.

archaeopteryx είπε...

χαχάχα! μου αρέσει το "περιττώματα στον ανεμιστήρα"

Ανώνυμος είπε...

Ξεκινά η "νέα εθνική διαπραγμάτευση με την Τρόικα".....

Εγώ πάλι δεν ασχολούμαι παρά με τον εθνικό μας ήρωα των παιδικών μας χρόνων που μας έκανε να χαμογελάμε και που δεν ήταν παρά μια σκιά που δεν ζούσε όμως στις σκιές....

Καραγκιόζης μετά από ...επίλυση διαφωνιών μια...διαπραγμάτευση κοινώς...:

"μου έριξαν πολύ ξύλο, έφαγα όμως και της χρονιάς μου"

Professor Moriarty είπε...

Το θέμα δεν είναι ότι μας δανείζουν, αλλά ότι συνδέουν την δανειοδότηση με μέτρα κατασταλτικά, τα οποία καταδικάζουν την άρρωστη οικονομί σε βέβαιο θάνατο, ή σε παρατεταμένη συντήρηση σε κατάσταση κλινικά νεκρού οργανισμού που διατηρείται τεχνητά στην ζωή. Η ανώμαλη αυτή κατάσταση οφείλεται (α) είτε σε εμμονή στην βλακεία από την “τρόϊκα”, (β) είτε σε συνειδητή επιλογή της τρόικας όπου τα κίνητρα είναι συζητήσιμα, είτε, και αυτό είναι το χειρότερο, (γ) οι εγχώριες ελίτ των λούμπεν νεόπλουτων που δημιουργήθηκαν από τα δανεικά, και μετά την καταστροφή της όποιας αστικής τάξης και του εγχωρίου κεφαλαίου, είναι αυτές που φανατικά “σπρώχνουν” τα κατασταλτικά, δήθεν εξυγιαντικά μέτρα, και προσπαθούν μέχρις εσχάτης κατερείπωσης της οικονομίας και της κοινωνίας να κρατήσουν τα προνόμιά τους από φαυλότητα ή φόβο, ή και τα δύο μαζί. Είναι αυτές που κρύβονται πίσω από τη τρόϊκα, και καμώνονται ότι “διαπραγματεύονται” και “επαναδιαπραγματεύονται”, κλπ, κλπ. Είναι αυτοί που αν, ως δια μαγείας έφευγε η τρόϊκα, θα αναφωνούσαν απελπισμένοι: και τώρα τι θα απογίνουμε δίχως τρόικα, οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μία κάποια λύσις....